Twee jaar voor zijn overlijden verbleef Franciscus in de kluizenarij van La Verna. Daar zag hij in een visioen een man boven zich staan met zes vleugels als van een serafijn. Diens handen had hij uitgestrekt en zijn voeten naast elkaar, en hij zat vast aan een kruis. Twee vleugels reikten omhoog tot boven zijn hoofd, twee andere waren uitgestrekt om te vliegen en twee bedekten diens gehele lichaam. Toen Franciscus dit zag, wist hij niet wat dit visioen te betekenen had. Tegelijkertijd was hij verheugd over de welwillende blik waarmee de serafijn na hem keek. De serafijn was van een adembenemende schoonheid, maar het vervulde Franciscus met afschuw dat hij aan het kruis genageld was. Zo stond hij op, bedroefd en blij tegelijk. Ingespannen dacht hij erover na wat dat visioen kon betekende, en hij begon er al aan te twijfelen of hij er ooit achter zou komen. Maar toen begonnen op zijn handen en voeten afdrukken van spijkers zichtbaar te worden, net zoals hij het bij de gekruisigde man had gezien.

Het leek alsof zijn handen en voeten in het midden door spijkers doorboord waren. De koppen ervan zaten in de palmen van zijn handen en de wreven van zijn voeten, de scherpe punten kwamen er aan de andere kant uit. De vorm ervan was namelijk rond in zijn handpalmen en langwerpig op de rug van zijn handen. Verder leek zijn rechterzij door de punt van een lans doorboord.(G.P. Freeman en E. van Kerkhoff, Wijsheid van Franciscus, 2007, pp 199-200)