U weet dat Jezus, God-met-ons, in alle klaarheid heeft gezegd: “Ik ben de weg, de waarheid over jouw leven. Loop langs Mijn weg, dan loop je nooit verloren.” Toch zegenen we vandaag een labyrint in, een soort doolhof. Is dat niet met elkaar in strijd? Dat weer niet. Ons leven zelf is vaak, met al zijn up’s en down’s, goede en kwade tijden, een labyrint. En door het labyrint hier te lopen, gaan we al lopend ons ons leven te binnen brengen, onder ogen zien, het overwegen en vinden in de goede weg erdoorheen: het lijkt op een soort verdwalen, maar het is in werkelijkheid dwalen om gevonden te worden. Net als in het leven zelf. Daarom zegenen we dit labyrint in. Niet de stenen of het gras, en zo. Neen, wij lopen erop en bidden op die manier voor al die mensen die dit labyrint zullen lopen, dat zij één voor één en al lopend hier door God gezegend mogen worden en door Hem gevonden.

Daarom bidden wij:
Heer God, wees bij al die mensen die dit labyrint zullen lopen. 
Laat hen ervaren dat Jezus Christus de weg is 
die hen dichter bij zichzelf brengt, 
dichter bij elkaar, en dichter bij U: 
dat zij gezegende mensen mogen worden en zijn, 
en dat zij als gezegende mensen de weg zullen vinden 
door al de eventualiteiten van hun leven heen, 
en zo de plaats van hun bestemming zullen bereiken.

Moge onze Heer Jezus Christus zelf met ons gaan langs al onze wegen, 
moge Hij ons thuis brengen bij God, 
in wie wij leven, bewegen en zijn, 
om in Hem onze bestemming te vinden.
Door Christus onze Heer. Amen.