Geschiedenis schrijf je samen
Op 22 november herdachten wij in Denekamp het 150 jarig bestaan van onze congregatie, de congregatie van der zusters Franciscanessen van Thuine (Duitsland), die op 25 november 1869 werd gesticht door zuster Anselma Bopp, uit Straatsburg, en pastoor Gerard Dall, de pastoor van de parochie in Thuine. Geraakt door de noden van de mensen in Thuine, en met groot Godsvertrouwen besloten vier zusters, met pijn in het hart, om zich los te maken van haar congregatie in Straatsburg en in Thuine een nieuwe congregatie te beginnen, geïnspireerd door Sint Franciscus en diens leefregel. In de afgelopen 150 jaar zijn er vele vrouwen geweest die zich bij haar hebben aangesloten, ernaar om ook zelf zuster te worden en op hun beurt met vele anderen de blijde boodschap van Gods liefde uit te dragen.
Vrijdag, 22 november, nodigden feestelijke kerkklokken niet alleen de zusters uit maar ook allen die betrokken zijn met het wel en wee van het klooster: het personeel, de voorgangers in de vieringen, adviseurs en vele vrijwilligers. In de feestelijke eucharistieviering, opgeluisterd door de prachtige zang van het kloosterkoor, hoorden we in de overweging onder andere: “Op een feest zoals dit kijken wij niet alleen naar achter maar ook en vooral naar voren. De vraag is: wat is de erfenis van Moeder Anselma die in 1875 drie zusters naar Denekamp heeft gebracht om een toevluchtsoord te zoeken vanwege het Kulturkampf. Haar erfenis is toch niet het huis van steen, maar een leven naar voren, een droom: ‘Zie, Ik (God)maak alles nieuw.’” En wat de zusters, wat wij gedaan hebben en wat wij naar toekomst toe willen doen, is: een huis bouwen waar mensen welkom zijn met hun vragen en hun noden. Wij doen dat samen met vele anderen. Daarom willen wij God en elkaar danken voor de zegenrijke jaren die wij samen mochten meemaken. Iedereen werd meegenomen op een reis van 150 jaar geleden tot naar de onzekere toekomst toe. Dat gebeurde middels een prachtige beamer-presentatie, omlijst door zang en dans van en door onze jonge Indonesische zusters. Na die reis werd eenstemmig door allen het danklied gezongen: terima kasih seribu: duizendmaal dank.
Deze gezegende dag werd afgesloten met een feestelijk maaltijd. Zoals wij in het verleden deze geschiedenis met vele anderen hebben kunnen schrijven, zo willen wij, zusters, ook nu samen met vele anderen, met u misschien ook, deze geschiedenis verder schrijven. Want geschiedenis schrijf je samen, nooit alleen.
Het eenvoudige begin van 1875 groeit uit tot een echt groot werk ten dienste van de kerk, van zieken en bejaarden, van kinderen in internaten, op scholen, in parochies en in de wijk. In vele conventen in de parochies wordt veel pastoraal, sociaal en maatschappelijk werk verricht. Ook wordt een aantal zorginstellingen opgericht. In de loop van de jaren zijn deze instellingen, als gevolg van de vergrijzing van de congregatie, overgedragen aan de kerk en de maatschappij.
